فضیلت های زندگی

شما فکر کنید صبح که از خواب بیدار میشید برید توی جنگل قدم بزنید ، هوای مرطوب رو استشمام کنید و نفس صبحگاهی بکشید . بعد برگردید خونه و روی تراس مشرف به فضای سبزتون ، قهوه و صبحانه تون رو بخورید . بعد فندق و گردوها رو از کابینت آشپزخونه تون بردارید و به سمت درخت تنومند مقابل خونه تون برید و اونها رو توی خونه ی کوچیکی که روی درخت برای سنجاب محله تون تعبیه کردید بگذارید . بعد سوار فلکس واگن سفیدتون بشید و برید خرید . برگردید و نهار و در همون تراس بخورید و به دو تا گربه تون که از توری های تراس می‌رن بالا نگاه کنید . در آغوششون بکشید و از این نزدیکی لذت ببرید . بعد کتابتان را باز کنید و تا غروب همانجا رمان بخوانید . عصر هنگام ته جام شراب قرمزی با همسرتان بنوشید و زودتر بخوابید .

این ها که نوشتم توهمات ذهنم نبود . زندگی همسایه ی بازنشسته مان بود که از وقتی به این خانه نقل مکان کردیم تا امروز که نزدیک دو سال می گذرد هرروز تکرار شده . زمستان و تابستان . بدون اقرار ! مرد تقریبا بدون مو و عینکی است با چشم های آبی و تمام سال در حال کتاب خواندن است . حتی در سرمای شش درجه می نشیند روی تراس و کتاب می‌خواند . زن هم عینک گربه ای مشکی می زند و چشم های مشکی و موهای مشکی دارد . یک بار شنیدم که برای خودش و گربه هایش آواز می‌خواند . این دو تا تمام سال با دقت و شدت به این روتین رویایی خود پایبندند و جوری زندگی می‌کنند انگار همین حالا مرده اند و در بهشت زندگی می‌کنند !

و من ؟! من متاسفانه در بهشت نیستم . من در یکی از تاریک ترین وضعیت های فکری ام هستم و در یک پی ام اس مهار نشدنی و نه تنها زندگی این همسایه ی آلمانی مان به نظرم مسخره است بلکه زندگی خودم به نظرم از آنها هم مسخره تر است . یک طوری نان استاپ از صبح به همه ی اتفاق های دارکی که میتونه برای خودم و خانواده ام رخ بده فکر کردم و مثل یک کارگردان کاربلد صحنه های عجیب غریبی رو کنار هم چیدم که دست آخر احساس کردم باید بشینم و از شدت این همه تراژدی در یک فیلم اشک بریزم !

هوا هنوز گرم است و پاییز آن دور دست هاست و در این لول از ویرانی که من هستم چه بهتر !!